Happy Birthday Nairutimadam !

6 વર્ષનો પહેલા ધોરણમાં ભણતો એક છોકરો જાન્યુઆરી 1987માં બુલેટના પાછલા વ્હિલ નીચે પગ આવી જવાથી ફ્રેકચરનો ભોગ બને. આમ તો સ્કુલથી એનું ઘર માંડ 200 મીટર દૂર હશે. પણ 1987ની એ સાલમાં એક સામાન્ય પરિવાર કરે તો શું કરે ? કારણ કે સવારમાં જોબ પર જતાં પહેલા પપ્પા સ્કૂલે તો મૂકી જાય પણ છૂટતી વખતે શું કરવું ? એટલે નક્કી થાય કે સ્કૂલે નથી જ મોકલવો. છેલ્લે વિચાર એવો પણ આવે કે બે મહિના નહી જાય તો શું ફર્ક પડશે ? ઘરે આપણે એને ભણાવી લઇશું... અઠવાડિયા બાદ સ્કૂલના ક્લાસ ટિચર રજિસ્ટરમાંથી એડ્રેશ શોધીને સ્કૂલ છુટ્યા બાદ ઘરે પુછપુરછ કરવા અવ્યા કે તમારો દિકરો સ્કૂલે કેમ નથી આવતો ? મમ્મી આખી કહાની કહે અને મેડમ જવાબ આપતા કહે ચિંતા ન કરો હું રોજ સ્કૂલ છૂટ્યા બાદ 15-20 મિનિટ આવીને કે પછી રીસેસના સમયમાં આવીને ભણાવી જઇશ. કારણ કે હું બસમાં આવું છું અને બસ એમ પણ સ્કૂલ છૂટ્યા પછી 15-20 મિનિટ મોડી જ ઉપડે છે અને અહીં સામે જ તો બસ ઉભી રહે છે. અને લગભગ બીજા જ દિવસથી એ સિલસિલો ચાલુ થાય અને રોજ મેડમ સ્કૂલ છૂટ્યા બાદ ઘરે આવે અને બસ ઉપડવાની હોય ત્યાં સુધીના સમયમાં એ ફરજ અદા કરી જતાં રહે. લગભગ દરરોજ ત્રણ મંજિલ ચડીને A-81 ના આઇ.પી.સી.એલ. કોલોનીના સ્કૂલની સામે આવેલા ઘર પર આવવું અને ભણાવી જવું એ જાણે નિત્યક્ર્મ બની રહ્યો ! ફરજ બહાર થાતા આવા કામ માટેના એવોર્ડ નથી હોતાં એ તો ઇતિહાસના પન્નામાં કાયમ માટે કંડારાઇ જઇ યાદ રહી જતાં હોય છે. બાકી આજે તો પહેલા ધોરણના પણ ટ્યુશન ચાલે છે. બસના ડ્રાઇવરને અને એકાદ મોટા છોકરાને કહી રાખ્યું હતું કે જો જે હું આવું ત્યાં સુધી બસ ઉભી રાખજે ! એક છોકરો સ્કૂલે આવી શકે એમ નથી એટલે એને ભણાવીને તરત જ આવી જઇશ. રોજની આ 15-20 મિનિટ એમ જ એ છોકરો ભણી લેતો, સ્કૂલની પરીક્ષા પણ આપી અને ત્રણ મહિના પછી એ પગ પરનું પ્લાસ્ટર પણ નીકળી ગયું ! એ છોકરો A+ ગ્રેડ સાથે પાસ પણ થયો અને એ વાતને 3 દાયકા કરતાં પણ વધારે સમય થઇ ગયો... આજે એ મેડમ રિટાયર્ડ છે પણ દિલમાં કાયમ છે આજે આ વાત એટલે યાદ આવી કે આજે મેડમનો જન્મદિવસ છે. હા, એ છોકરો અજીત કાલરિયા હું પોતે અને મેડમ એટલે નૈરૂતિ દવે ! સરળ, નેકદિલ અને પોતાના કામ પ્રત્યે સંપૂર્ણ વફાદર એવા મેડમને Happy Birthday અને Happy New Year. IPCL સ્કૂલમાં આવા અનેક શિક્ષકો.. એ બધામાં મને ભણાવી મૂઠી ઉંચેરા સાબિત થયેલા નૈરૂતિમેડમને આજે દિલથી Happy Birthday.